قبل از هر کاری حتی قبل از تحویل گرفتن چمدانها، لبخند بر لب ،عقربه های ساعت مچی ام را میچرخانم: به دو ساعت جلوتر... حالا عقربه های کوچک ساعتم با ریتم ساعت بزرگ فرودگاه امام یکنواخت میشود ... اینجا تهران است... و من دو ساعت "زمان" گم کرده ام.
چقدر دوست داشتم درست در اولین شب، بعد از آن اتفاق تلخ، کسی از من می پرسید.... کسی برای تصویر زمین خوردنم، برای زخمهای عمیقم، از من می پرسید: حالا چه کسی پناهت میدهد؟ چه کسی چکمه های خونینت رادرمی آ
در بزرگترین و تخصصی ترین استودیوی فیلمبرداری کروماکی ایران (blue screen , Green screen) مشغول فیلمبرداری هستیم. من این استودیو را دوست دارم....شکلش را، ظاهرش، امکاناتش، رنگ سبز لبریز از خلاقیتش، پروژ
اوندین: فقط یک چیز میخواهم بدانم، آیا موجودات دنیا همدیگر را ترک میکنند؟ شوالیه: چه میخواهی بگویی؟ اوندین:مثلا یک شاه و ملکه که عاشق همدیگرند از هم جدا میشوند؟ شوالیه: مقصودت را نمیفهمم. اوندین: توی د